|
Στη φύση κάνουν τη φωλιά τους την περίοδο των βροχών. Η φωλιά τους συχνά θυμίζει μια μπάλα με ένα πολύ στενό σωληνάκι-είσοδο. Συνήθως χτίζουν τη φωλιά πολύ κοντά στο έδαφος στους θάμνους ή μέσα σε ψηλά καλάμια φυτών και χόρτα. Πολύ συχνά φωλιάζουν κάτω στο έδαφος.
Σε μικρό κλουβί αναπαράγονται σπάνια. Χρειάζονται ένα μεγάλο κατά προτίμηση εξωτερικό κλουβί με πυκνά χόρτα και κρυψώνες. Εκεί βρίσκουν μόνα τους θέση για τη φωλιά. Προτεινόμενο μέγεθος του κλουβιού, ανά ζευγάρι, είναι τουλάχιστον 100x80x45.
Αν έχουν χώρο φωλιάζουν πολύ εύκολα, όμως συχνά έχουν προβλήματα επώασης ή ανατροφής των μικρών. Αυτό οφείλεται στο χαρακτήρα των πουλιών που τρομάζουν σχετικά εύκολα. Αν τα ενοχλήσει κάτι, παρατάνε τη φωλιά και αρχίζουν να χτίζουν άλλη. Η λύση είναι να κρύψετε τη φωλιά όσο γίνεται πιο καλά με πολλά χορτάρια και θάμνους στο βάθος του κλουβιού.
Ο έλεγχος της φωλιάς πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν πιο σπάνια, γρήγορα και προσεκτικά.
Μπορείτε να δοκιμάσετε να βάλετε μια φωλιά τύπου καλαθάκι, την οποία θα χρησιμοποιήσουν ως βάση και θα χτίσουν πάνω σε αυτή μια στρογγυλή κλειστή φωλιά.
Αν δεν υπάρχει δυνατότητα να χτίσουν φωλιά, μπορούν να φωλιάσουν στο nestbox (φωλιά κλειστού τύπου) όμως αυτό δεν είναι προτεινόμενο.
Σαν υλικό φωλιάς χρησιμοποιούν σανό και άχυρο. (Στην αιχμαλωσία ίνες κοκοφοίνικα). Επιλέγουν τα πιο λεπτά και μακριά χορταράκια (συνήθως πάνω από 15-20 εκατοστά) για να πλέξουν τη φωλιά. Χρησιμοποιούν μαλακά φύλλα από τα δέντρα και ίνες διαφόρων φυτών που μπορούν να βρουν στο έδαφος.
Στο εσωτερικό της φωλιάς στρώνουν μαλακά χορταράκια, λειχήνες, φυτικό χνούδι και άλλα μαλακά υλικά.
Όπως και τα Common Waxbill μπροστά στη φωλιά χτίζουν μια άλλη ψευτο φωλιά, με ακόμα πιο μακριά είσοδο (μπορεί να φτάσει και 17 εκατοστά), συχνά τη δεύτερη φωλιά αφήνουν μισοτελειωμένη. Ο στόχος της δεύτερης φωλιάς είναι να τραβάει την προσοχή των εχθρών από την κύρια φωλιά που βρίσκεται λίγο πιο πίσω από την ψεύτικη. Το αρσενικό συχνά κοιμάται στη δεύτερη φωλιά τη νύχτα. Καμιά φορά τα άλλα πουλιά “κλέβουν” τις φωλιές των Orange Cheeked Waxbills και αυτά παραδίδονται χωρίς μάχη και αρχίσουν ξανά το χτίσιμο της φωλιάς σε καινούρια θέση.
Τη φωλιά τη χτίζει το θηλυκό με υλικό το οποίο της φέρνει το αρσενικό.
Το αρσενικό τραγουδάει στο θηλυκό, κρατώντας πολύ ψηλά το κεφάλι του και κουνάει την ουρά του από πλευρά σε πλευρά. Ερωτοτροπεί μπροστά στο θηλυκό κρατώντας στο ράμφος ένα μακρύ χορταράκι και πλησιάζει το ταίρι του με μικρά πηδηματάκια. Το θηλυκό, συχνά, απαντάει με τις ίδιες κινήσεις, όμως χωρίς τραγούδι. Ο χορός τελειώνει με το βάτεμα του θηλυκού.
Αν στο κλουβί υπάρχει δυνατότητα να βρίσκουν και να πιάνουν έντομα μόνα τους, θα λειτουργήσει πολύ θετικά για τη λίμπιντό τους. Στην περίοδο της αναπαραγωγής, το ποσοστό ζωντανής τροφής αυξάνεται αρκετά. Αν δεν θα λάβουν αρκετές πρωτεΐνες πιθανότατα θα εγκαταλείψουν ή θα πετάξουν έξω τα μικρά.
Γεννούν συνήθως από 3 μέχρι 7 μικρά λευκά αυγουλάκια. Κλωσούν και οι δυο γονείς περίπου 11-12 ημέρες. Όταν τα νεαρά πουλιά αρχίζουν να γεμίζουν με πούπουλα, φαίνεται αμέσως η πορτοκαλί μάσκα τους.
Τα μικρά αφήνουν τη φωλιά σε 22 ημέρες και άλλες 2 περίπου εβδομάδες ταΐζονται από τους γονείς τους. Σε 4 εβδομάδες μετά την έξοδό τους από τη φωλιά, τα μικρά αρχίζουν την πρώτη τους πτερόρροια. Ακόμα σε 6 εβδομάδες παίρνουν το χρώμα του ενήλικου πουλιού. Θεωρούνται έτοιμα για αναπαραγωγή στην ηλικία των 9 μηνών.
Τα υβρίδια μεταξύ Orange Cheeked Waxbill και Black-Rumped Waxbill (Estrilda troglodytes) γίνονται σχετικά εύκολα, και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι και γόνιμα.
|
