Το Diamond finch ανήκει και αυτό στην οικογένεια των Εστρίλδων (Estrildidae). Το μέγεθος τους είναι περίπου 12 εκ.

Η Ανατολική και Νότια Αυστραλία είναι οι κυριότεροι τόποι διαμονής και αναπαραγωγής τους. Προτιμούν τα δάση των ευκαλύπτων, τα ανοιχτά δάση, τις χορτο λιβαδικές εκτάσεις, χωράφια και τόπους με πολλούς θάμνους. Ζουν σε μικρά σμήνη των 20-30 ατόμων. Δημιουργούν πολύ ισχυρούς συντροφικούς δεσμούς. Περισσότερο χρόνο βρίσκεται στο έδαφος ψάχνοντας για σπόρια και μικρά έντομα.

Τα πουλιά αυτά ήταν γνωστά σαν κατοικίδια από το 1792. Μετά από 4 χρόνια το Diamond Finch πήρε μια επίσημη επιστημονική περιγραφή σαν είδος και το 1859 στη Γαλλία πήραν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα της αναπαραγωγής στην αιχμαλωσία.

Η μεγαλύτερη εισαγωγή των Diamond Finch στην Ευρώπη έχει γίνει το 1930 και το 1950. Λίγο αργότερα το 1960 ο αριθμός τον Diamond Finch στη φύση άρχισε να μειώνεται πολύ γρήγορα. Αυτό οφείλεται στη μείωση των δασών και της καταστροφής της φυσικής περιοχής που κατοικούν αυτά τα πουλιά.

Τα πουλιά αυτά ζουν σε ζευγάρια σε μικρά σμήνη. Η διάρκεια ζωής τους είναι 8-10 χρόνια περίπου. Για τη διαμονή και την αναπαραγωγή τους στη αιχμαλωσία συνίσταται να έχετε μεγάλα κλουβιά διαστάσεων 100*50*50 εκ ανά ζευγάρι. Αντέχουν πτώση της θερμοκρασίας μέχρι 10o C. Τη νύχτα κοιμούνται στη φωλιά.

Τα Diamond Finch δεν είναι φοβητσιάρικα πουλιά, δεν κρύβονται και δεν φοβούνται με το παραμικρό. Συνηθίζουν πολύ γρήγορα τον άνθρωπο και επικοινωνούν εύκολα με το περιβάλλον τους. Γι’ αυτό το λόγο είναι πολύ ενδιαφέροντα πουλιά για παρακολούθηση και γίνονται ένα πραγματικό κόσμημα για κάθε εκτροφείο.

Τα κλουβιά με τα πουλιά καλύτερα να μην τα μετακινείτε επειδή δεν τους αρέσουν οι αλλαγές περιβάλλοντος και όπως τα περισσότερα παραδείσια πουλιά αγχώνονται εύκολα με τέτοιες αλλαγές.

Πολύ ενδιαφέρον έχει το κάλεσμα και ο χορός του αρσενικού. Το αρσενικό κρατάει στο ράμφος του ένα χορταράκι, φουσκώνει τα πούπουλα στη κοιλιά και στο κεφάλι, μετά αρχίζει και χαμηλώνει σιγά σιγά το κεφάλι και όλο το σώμα του προς τα κάτω και παίρνει μια κλίση προς δεξιά η αριστερά έπειτα αρχίζει να πηδάει στο κλαδάκι πάνω κάτω, συχνά χωρίς να αφήνει το κλαδάκι.

Ταυτόχρονα τραγουδάει το παράξενο τραγούδι του που θυμίζει ένα ήχο που θυμίζει ένα μηχάνημα που ξεκινάει να λειτουργεί [♫ ακούστε]. Επίσης και τα δυο φύλα κάνουν ένα λεπτό και μακρύ τιτίβισμα.

Τα αρσενικά πυρώνουν πολύ εύκολα και το δείχνουν αυτό στο ταίρι τους. Το ζευγάρι παραμένει μαζί και είναι πιστό το ένα στο άλλο για πάρα πολύ καιρό. Για να αποδείξει την αγάπη του ο αρσενικός συχνά χορεύει μπροστά στο θηλυκό έχοντας τεράστια (με σύγκριση με το μέγεθος του) κλαδάκια στο ράμφος του.

Είναι γερά και ανεκτικά πουλιά. Μπορούν να συζούν σε μεγάλες κλούβες με άλλα πουλιά λίγο πολύ ιδίου μεγέθους (όπως Chestnut Breasted Manikin, Java Finch, Cut Throat Finch και άλλα). Όμως την περίοδο αναπαραγωγής γίνονται επιθετικά προς άλλα πουλιά και προστατεύουν πολύ έντονα το χώρο τους. Καλό είναι λοιπόν να μη τα έχετε στο ίδο κλουβί με άλλα μικρότερου μεγέθους πουλιά (όπως Cordon Blue, Strowberry Finch, Pytilia, St.Helena Waxbiil, Star finch). Υπάρχουν περιπτώσεις που τα Diamond Finch μπορεί να τραυματίσουν τα μικρότερα πουλιά και πολύ σπάνια με άσχημα αποτελέσματα.

Αν θέλετε να αναπαράγετε σε μια μεγάλη κλούβα μερικά ζευγάρια Diamond Finch υπολογίστε για κάθε ζευγάρι περίπου 3 τετραγωνικά μέτρα χώρο. Στα κλουβιά προτιμότερα να τα κρατάτε σε ζευγάρια μόνα τους.

Στα Diamond Finch αρέσει πολύ να κάνουν μπάνιο. Παράξενο, επειδή στη φύση ζούνε σε πολύ στεγνές περιοχές και όμως με πολύ μεγάλη χαρά απολαμβάνουν το δροσερό νερό. Προσπαθήστε να τους βάζετε μπανιέρα τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Το καλοκαίρι και ζεστές μέρες η μπανιέρα πρέπει να είναι στο κλουβί κάθε μέρα.

Το είδος αυτό έχει μια τάση να παίρνουν απότομα βάρος και γίνονται υπέρβαρα. Συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα πόδια και ποδο-δερματιτιδα, συχνά έχουν μεγάλα νύχια και μεγάλο η στραβό ράμφος.

Πρέπει να τους κόβετε τακτικά τα νύχια και ράμφος και να τους παρέχεται τροφή πλούσια σε βιταμίνες για να αποφύγετε προβλήματα αυτά.

Τα Diamond Finch δεν έχουν κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις στην διατροφή τους. Είναι σχετικά εύκολα στην διατροφή τους πουλια.

Ένα καλό μίγμα σπόρων για παραδείσια πουλιά θα καλύψει τις βασικές ανάγκες τους. Επίσης συμπληρωματικά πρέπει να τους παρέχουμε φύτρες σπόρων, πρασινάδες, φρούτα και λαχανικά (όπως και στα περισσότερα είδη εξωτικών πουλιών). Επίσης ιχνοστοιχεία και βιταμίνες. Αυγοτροφή να τους δίνετε μια φορα στις 7-10 μέρες με εξαίρεση τη περίοδο αναπαραγωγής όταν οι γονείς ταΐζουν τα μικρά, όπου αυγό ή αυγοτροφη πρέπει να τους παρέχουμε καθημερινά.

Τη περίοδο της αναπαραγωγής προσπαθήστε να δώσετε στα πουλια όσο γίνετε δυνατόν πιο πλήρη τροφή διαφορετικού είδους. Η ζωντανή τροφή δεν είναι απαραίτητη αλλα επιθυμητή. Ευχαρίστως θα τρώνε ζωντανά μικρά έντομα, αυγά τον μυρμηγκιών και mealworms. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο ασβέστιο και βιταμίνη A.

Προσοχή όμως! Το είδος αυτό έιχει μια τάση να τρώει πολύ έτσι όπως έχουμε ήδη προαναφέρει παίρνουν γρήγορα βάρος. Τα πουλιά συχνά μαζέυουν μεγάλες ποσότητες λίπους στη περιοχή της κοιλιας και του στήθος. Πρέπει να προσέχετε τις ποσότητες τροφής που τους δίνετε (σπόρια ποσότητας 1,5 κουτάλι του γλυκού ανά πουλί την ημέρα) και να παρέχετε στα πουλιά ευρύχωρα κλουβιά ώστε να μπορούν να πετούν.

Πρόκειται για ένα μονομορφικό είδος πουλιού και οι διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα είναι μόνο το ερωτικό κάλεσμα του αρσενικού την εποχή της αναπαραγωγής, καθώς και οι ερωτικές επιδείξεις.

Η πιο σίγουρη ένδειξη είναι για αναγνώριση του φύλου των πουλιών είναι:

Τα αρσενικά τραγουδάνε και χορεύουν κρατώντας στο ράμφος ένα χορταρακι.

Μετά υπάρχουν και μερικές ενδειξεις που θα πρέπει να τα κοιτάμε συνολικά στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά του πουλιού.

Το ράμφος στα αρσενικά είναι σκουρο μπορντό χρώμα ενώ στα θηλυκά έχουν πιο έντονο κόκκινο-κοράλλι χρώμα.

Οι λευκες στρογγυλές βουλες στα πλαϊνά είναι πιο έντονες και πιο μεγάλες στα αρσενικά.

Στη κόκκινη περιοχή στο ουροπύγιο (από το οποίο προέρχεται και το όνομά του – Firetail) το θηλυκό έχει μικρά μάυρα πούπουλα, ενώ στο αρσενικό είναι καθαρό κόκκινο χρώμα.

Το κεφάλι του αρσενικού φαίνεται πιο φαρδύ και πιο τετράγωνο από του θηλυκού.

Η περιοχή ανάμεσα από το ράμφος και το μάτι δεν είναι εντελώς μαύρη στα θηλυκά. Φαίνεται ότι έχει λίγο τόνο καφέ. Ενώ στα αρσενικά είναι εντελώς μαύρο.

Επίσης άκρη της ουράς στα θηλυκά έχει απαλός καφέ χρώμα ενώ στα αρσενικά καθαρό μαύρο.

Όλες αυτές ενδείξεις (εκτος από το τραγούδι του αρσενικού) δεν σας δίνουν εγγύηση για αναγνώριση του φύλου. Αν έχετε πολλά πουλιά δώστε τους δυνατότητα να διαλέξουν το ταίρι μόνα τους. Και σε λίγο θα δείτε πουλιά σε ζευγάρια να κάθονται ξεχωριστά.

Αν έχετε μονο δυο πουλια τότε δοκιμάστε το εξής:

Βάλτε και τα δυο πουλιά σε ξεχωριστά κλουβιά ώστε τα πουλια να ΜΗΝ μπορούν να βλέπονται, αλλα να ακούγονται μόνο. Σε διάρκεια 30 λεπτών περίπου θα ακούσετε τα πουλιά να καλούν το ένα το άλλο. Εκεί θα πρέπει να καταλάβετε το απλο κάλεσμα του θηλυκού και το πιο πολύπλοκο και παιχνιδιάρικο κάλεσμα του αρσενικού.

Στα Diamond Finch το θηλυκό διαλέγει το αρσενικό. Έτσι αν έχετε πολλά πουλιά, καλύτερα να τους δώσετε δυνατότητα να δημιουργήσουν τα ζευγάρια μόνα τους. Συχνά αν έχετε μόνο δυο πουλιά (αρσενικό και θηλυκό) το ζευγάρι δεν θέλει να αναπαράγεται απλά επειδή τα πουλιά δεν ταιριάζουν

Στη φύση αναπαραγωγή τους ξεκινάει τον Αύγουστο και ολοκληρώνεται τον Φεβρουάριο. Συνήθως κάνουν 2 γέννες το χρόνο (στην αιχμαλωσία 2-3 γέννες το χρόνο). Χτίζουν τις φωλιές πολύ συχνά κοντά στις περιοχές που ζει ο άνθρωπος. Συνήθως ένα σμήνος χτίζει 10-12 φωλιές σε ένα δέντρο. Το υλικό για τη φωλιά το φέρνουν και τα δυο πουλιά όμως το εσωτερικό της φωλιάς το επιμελείται το θηλυκό ενώ το εξωτερικό το αρσενικό.

Για βάση της φωλιάς χρησιμοποιούν μακριά χόρτα και φυσικές ίνες από φυτά και δέντρα. Στο εσωτερικό της φωλιάς χρησιμοποιούν μαλακό υλικό όπως πούπουλα και χνούδι. Αν εκτρέφετε αυτά τα πουλιά σε μια μεγάλη κλούβα όπου στο εσωτερικό της έχετε μικρά δένδρα ή θάμνους τότε τα πουλιά μπορούν να χτίσουν φωλιά μόνα τους. Η φώλια τους είναι σχετικά μεγάλη και ευρύχωρη σφαιρική με χοντρούς τοίχους και πλαϊνή είσοδο.

Έχουν μια αδυναμία στα πούπουλα λευκού χρώματος. Συχνά για να προκαλέσετε το ζευγάρι για να μπουν στη φωλιά και να αρχίσουν να γεννάνε είναι αρκετό να σκίσετε ένα παλιό μαξιλάρι και να τους δώσετε μερικά λευκά πούπουλα. Τα πουλιά θα ξεκινήσουν αμέσως να τα βάζουν στη φωλιά τους. Αυτό θα προκαλέσει έντονη διάθεση στο θηλυκό να ζευγαρώνει και να κάνει αυγά, ενώ ο αρσενικός πυρώνει πιο πολύ και φαίνεται πως ανεβαίνει η ερωτική του διάθεση.

Τη περίοδο αναπαραγωγής η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι κάτω από 16o C. Στο κλουβί πρέπει να υπάρχει αρκετός χώρος για να μπορεί να κρυφτεί ένα από τα πουλιά στη περίπτωση που το άλλο θα το κυνηγήσει.

Στην αιχμαλωσία συνήθως προτιμάνε φωλιές κλειστού τύπου (nest-box) διαστάσεις 12*12*12 με στρογγυλή είσοδο 3 εκ στη διάμετρο.

Για πετυχημένη αναπαραγωγή του ζευγαριού προτείνουμε να χρησιμοποιείτε κλουβιά διαστάσεων 100*50*50 και αν είναι δυνατόν και πιο μεγάλα. Η καλύτερη λύση είναι οι μεγάλες κλούβες και οι κλούβες πτήσης. Τα πουλιά αυτά έχουν τάση να παίρνουν εύκολα βάρος. Ο λίπος που μαζεύεται εμποδίζει στη απορρόφηση του ασβεστίου και συχνά γίνετε αιτία της δυστοκίας. Τα πουλιά πρέπει να είναι γυμνασμένα και δυνατά για να κάνουν μια πετυχημένη γέννα.

Το θηλυκό γεννά 4-6 λευκά αυγά τα οποία κλωσάνε και οι δυο γονείς εναλλάξ για 12-14 ημέρες. Τα μικρά τα ταΐζουν και οι δυο γονείς. Αφήνουν τη φωλιά σε περίπου 21 ημέρες από τη γέννηση τους ενώ σε ακόμη 3 εβδομάδες ακόμα γίνονται εντελώς ανεξάρτητα. Στην ηλικία 9 μηνών παίρνουν το τελικό χρωματισμό στο φτέρωμα τους. Από δω κι πέρα θεωρούνται σεξουαλικά ώριμα και είναι έτοιμα για αναπαραγωγή.

Βέβαια είναι προτιμότερο να διαλέγουμε για αναπαραγωγή πουλιά που τουλάχιστον έχουν κλείσει ένα χρόνο ζωής. Αν τα πουλιά είναι πιο μικρά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα δυστοκίας στο θηλυκό και απειρίας στο αρσενικό που πολύ πιθανόν θα αρνιέται να κλωσάει ή/και να ταΐζει τα μικρά.

Το περίοδο της ανατροφής των μικρών στα πουλιά παρέχουμε καθημερινά αυγοτροφή.

Παρατηρείται συχνά το πρόβλημα τα Diamond Finch να μη κλωσάνε τα αυγά τους η να μη ταΐζουν τα νεογέννητα μωρά τους. Συνήθως το πρόβλημα οφείλεται είτε στη λάθος διατροφή και προετοιμασία του ζευγαριού είτε στο μικρό χώρο διαμονής και γενικότερα στην έλλειψη χώρου είτε ακόμη σε άλλα πουλιά που τα ενοχλούν. Σημαντική αιτία αποτελεί και η ενόχληση από τη δικιά μας πλευρά. Προσπαθήστε να μην τα ενοχλείτε και να μην ελέγχετε τη φωλιά χωρίς λόγο. Συνήθως τα πουλιά αρνιούνται να ολοκληρώνουν μόνα τους πάνω από 2 γέννες το χρόνο.

Τα πουλιά που είναι ταϊσμένα και μεγαλωμένα από τους γονείς τους και όχι από τους κοινωνικούς σπίνους έχουν πιο έντονο ένστικτο να νοιάζονται για τα μικρά τους.

Αν αποφασίσατε να βάλετε τα αυγά των Diamond finch στους θετούς γονείς να έχετε υπόψη σας ότι τα νεογέννητα Diamond Finch χρειάζονται πιο πολύ τροφή από π.χ. Society Finch η Zebra Finch. Έτσι αν θα βάλετε πολλά αυγά στους θετούς γονείς αυτά προφανώς δεν θα μπορέσουν να ταΐσουν καλά όλα τα μωρά που θα βγουν και και ίσως θα είναι αδύναμα. Παράλληλα τα πολλά μικρά θα εξουθενώσουν τα πουλιά παραμάνες. Καλύτερα να βάλετε 3 αυγά σε κάθε φωλιά με θετούς γονείς για να είστε σίγουροι ότι τα μικρά θα είναι καλά ταϊσμένα και θα αναπτύσσονται σωστά.

Yellow Beack – Με πορτοκαλι/κίτρινο ράμφος.

Fawn – με ανοικτό καφέ χρώμα

Opal – πιο ανοικτό από το Fawn

Pied – παρδαλό πουλί με χαοτικές λευκες περιοχές στο σώμα.

White – λευκό (λένε ότι πουλια αυτά έχουν πολύ μικρό όριο ζωής)

Υβρίδια έχουν βγάλει με Zebra Finch, Society Finch, Shaftail Finch, Crimson Finch