Μυκητιασικές Λοιμώξεις
Οι μυκητιασικές λοιμώξεις στα πουλιά, και συγκεκριμένα στα Gouldian finches, είναι συνήθως αποτέλεσμα της έκθεσης σε μύκητες που μπορούν να αναπτυχθούν στο περιβάλλον των πουλιών ή να εισέλθουν στο σώμα τους μέσω του αναπνευστικού ή του πεπτικού συστήματος. Οι πιο κοινές μυκητιασικές λοιμώξεις που παρατηρούνται στα πτηνά είναι οι εξής:
1. Candidiasis (Candida spp.)
Η καντιντίαση είναι μια κοινή μυκητιασική νόσος που προκαλείται από τον ζυμομύκητα Candida albicans. Στα πτηνά, επηρεάζει κυρίως το γαστρεντερικό σύστημα, ιδιαίτερα σε νεαρά ή ανοσοκατεσταλμένα άτομα. Τα μη απογαλακτισμένα νεοσσά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα, όπως και τα πτηνά που λαμβάνουν ευρέος φάσματος αντιμικροβιακά. Συχνά, η καντιντίαση είναι δευτερογενής σε κακές συνθήκες διαβίωσης και ανθυγιεινό περιβάλλον.
Συμπτώματα:
- Ανορεξία
- Στάση του προλοβού
- Λευκές πλάκες στην στοματική κοιλότητα
- Επαναφορά τροφής
- Απώλεια βάρους
Μπορεί επίσης να παρατηρηθεί πάχυνση του τοιχώματος του προλοβού, δίνοντάς του μια εμφάνιση που μοιάζει με “τουρκική πετσέτα”.
Διάγνωση:
Η διάγνωση βασίζεται στα κλινικά σημεία και στην ανίχνευση του μύκητα μέσω μικροσκοπικής εξέτασης δειγμάτων από την στοματική κοιλότητα ή τον προλοβό. Η καλλιέργεια μπορεί να επιβεβαιώσει την παρουσία του Candida albicans.
Θεραπεία:
Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιμυκητιασικών φαρμάκων, όπως η νυστατίνη ή η φλουκοναζόλη. Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστούν οι υποκείμενοι παράγοντες που προδιαθέτουν στην ανάπτυξη της καντιντίασης, όπως η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και η διακοπή της αλόγιστης χρήσης αντιβιοτικών.
Η πρόληψη περιλαμβάνει τη διατήρηση καθαρών και υγιεινών συνθηκών διαβίωσης, την αποφυγή υπερβολικής χρήσης αντιβιοτικών και την εξασφάλιση ισορροπημένης διατροφής για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος των πτηνών.
2. Macrorhabdus ornithogaster (Avian Gastric Yeast-AGY) – Μεγαβακτηρίωση.
Το Macrorhabdus ornithogaster, γνωστό και ως γαστρικός ζυμομύκητας των πτηνών, είναι ένας μύκητας που προσβάλλει το πεπτικό σύστημα διαφόρων ειδών πτηνών, όπως τα παπαγαλάκια, τα καναρίνια και τα παραδείσια. Αρχικά θεωρήθηκε βακτήριο λόγω του μεγάλου, ραβδοειδούς σχήματός του, αλλά αργότερα ταξινομήθηκε ως ζυμομύκητας.
Συμπτώματα:
Τα πτηνά που έχουν μολυνθεί από M. ornithogaster μπορεί να παρουσιάσουν:
- Απώλεια βάρους
- Λήθαργο
- Διάρροια
- Διέλευση αχώνευτων σπόρων στα περιττώματα
- Εμετό
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μόλυνση μπορεί να είναι ασυμπτωματική, ενώ σε άλλες μπορεί να οδηγήσει σε αιφνίδιο θάνατο λόγω επιπλοκών όπως ο εμετός ή ο πνιγμός.
Διάγνωση:
Η διάγνωση γίνεται συνήθως μέσω μικροσκοπικής εξέτασης φρέσκων κοπράνων, όπου τα χαρακτηριστικά μεγάλα, ραβδοειδή κύτταρα του μύκητα είναι ορατά. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα πτηνά μπορεί να αποβάλλουν τον μύκητα διαλείπουσα, επομένως ένα αρνητικό αποτέλεσμα δεν αποκλείει απαραίτητα τη μόλυνση.
Θεραπεία:
Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιμυκητιασικών φαρμάκων, όπως η αμφοτερικίνη Β, σε δόση 100 mg/kg από το στόμα δύο φορές την ημέρα για 30 ημέρες. Ωστόσο, η επιτυχία της θεραπείας μπορεί να ποικίλλει, και οι αποτυχίες είναι συχνές, ειδικά με μικρότερη διάρκεια θεραπείας. Επιπλέον, η οξίνιση του προλοβού με τη χρήση μηλόξυδου ή βιταμίνης C έχει αναφερθεί ότι δημιουργεί ένα περιβάλλον λιγότερο ευνοϊκό για τον πολλαπλασιασμό του Macrorhabdus.
Η πρόληψη περιλαμβάνει τη διατήρηση καλών συνθηκών υγιεινής, την αποφυγή στρες και την παροχή ισορροπημένης διατροφής για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος των πτηνών.
3. Aspergillosis (Aspergillus spp.)
Η ασπεργίλλωση είναι μια ευκαιριακή μυκητιασική λοίμωξη που προκαλείται κυρίως από το Aspergillus fumigatus, αν και άλλα είδη όπως το A. flavus και το A. niger μπορούν επίσης να εμπλέκονται. Στα πτηνά, η ασπεργίλλωση εμφανίζεται συνήθως σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα ή σε εκείνα που έχουν εκτεθεί σε μεγάλο αριθμό σπορίων μέσω της εισπνοής. Η μετάδοση από πτηνό σε πτηνό δεν είναι συνήθης.
Προδιαθεσικοί Παράγοντες:
Είδος Πτηνού: Δεν εμφανίζεται συχνά στα Gouldian finch. Ορισμένα είδη, όπως οι αφρικανικοί γκρι παπαγάλοι, οι αμαζόνιοι παπαγάλοι, τα κοκατίλ και οι μακάο, είναι πιο επιρρεπή στην ασθένεια.
Διατροφικές Ελλείψεις: Η μακροχρόνια κακή διατροφή, ιδιαίτερα η έλλειψη βιταμίνης Α, μπορεί να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να αυξήσει την ευαισθησία στην ασπεργίλλωση.
Περιβαλλοντικοί Παράγοντες: Η παρουσία μούχλας σε υλικά φωλιάσματος ή τροφές, η κακή υγιεινή και ο ανεπαρκής αερισμός, ειδικά σε ζεστά και υγρά κλίματα, μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο μόλυνσης.
Κλινικά Συμπτώματα:
Κατάθλιψη
Ανορεξία
Αλλαγή στη φωνή
Αυξημένος ρυθμός αναπνοής
Δύσπνοια
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να παρατηρηθεί απώλεια βάρους και λήθαργος. Η ασθένεια μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια, ανάλογα με την έκταση και τη σοβαρότητα της μόλυνσης.
Διάγνωση:
Η διάγνωση βασίζεται στα κλινικά σημεία, τις αιματολογικές εξετάσεις και τις απεικονιστικές μεθόδους. Μια γενική εξέταση αίματος μπορεί να δείξει λευκοκυττάρωση και μονοκυττάρωση. Οι ακτινογραφίες μπορεί να αποκαλύψουν αεροσακκίτιδα. Η επιβεβαίωση γίνεται μέσω καλλιέργειας ή ιστοπαθολογικής εξέτασης δειγμάτων από τις προσβεβλημένες περιοχές.
Θεραπεία:
Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιμυκητιασικών φαρμάκων όπως η ιτρακοναζόλη, η βορικοναζόλη ή η αμφοτερικίνη Β. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν μυκητιασικά κοκκιώματα, μπορεί να απαιτείται χειρουργική αφαίρεση. Η πρόγνωση εξαρτάται από τη σοβαρότητα της λοίμωξης και την έγκαιρη έναρξη της θεραπείας.
Πρόληψη:
Η πρόληψη περιλαμβάνει τη διατήρηση καλών συνθηκών υγιεινής, την αποφυγή χρήσης κορτικοστεροειδών, την εξασφάλιση κατάλληλου αερισμού και την αποθήκευση των τροφών σε ξηρές συνθήκες για την αποφυγή ανάπτυξης μούχλας. Επιπλέον, η αποφυγή στρες και η παροχή ισορροπημένης διατροφής μπορούν να συμβάλουν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος των πτηνών.
