Μεγαλώνοντας τα μικρά ζητούν όλο και ποιο επίμονα τροφή από τους γονείς τους. Οι φωνές τους ακούγονται δυνατά. Στις 25 με 30 ημέρες βγαίνουν σιγά σιγά από τη φωλιά.

Εδώ θα πρέπει να είμαστε λίγο εγκρατείς. Σε όλους μας αρέσει να βλέπουμε και να χαιρόμαστε τα μικρά. Αλλά αυτό είναι στη φάση αναγνώρισης τόσο του χώρου του κλουβιού όσο και των δυνατοτήτων τους. Εάν τρομάξουν θα αρχίσουν να πετούν ανεξέλεγκτα και να κτυπούν στα κάγκελα του κλουβιού. Πρέπει οπωσδήποτε να τα ενοχλούμε όσο το δυνατό λιγότερο.

Με τον καιρό τα μικρά αρχίζουν και βγαίνουν όλο και πιο συχνά έξω από τη φωλιά και δοκιμάζουν τις πτητικές τους ικανότητες. Δοκιμάζουν σιγά σιγά τη τροφή αλλά συνεχίζουν να απαιτούν από τους γονείς τους το τάισμα.

Για να διευκολύνουμε τα μικρά θα πρέπει πέρα από τους σπόρους να τους παρέχουμε αυγοτροφή η οποία είναι πλούσια σε πρωτεΐνες που χρειάζονται για την ανάπτυξή τους. Επίσης δεν ξεχνάμε να έχουν στη διάθεσή τους πηγές ασβεστίου (κόκαλο σουπιάς, άμμο) ώστε να παίρνουν ασβέστιο και διάφορα ιχνοστοιχεία.

Σε τρεις εβδομάδες αφότου έβγαλάν τα φτερά τους τα μικρά είναι πλέον ανεξάρτητα. Ένδειξη γι’ αυτό είναι και το ότι, οι μικρές μπίλιες στο ράμφος τους έχουν σχεδόν εξαφανισθεί.

Τα μικρά είναι πλέον καιρός απομακρυνθούν σε άλλο κλουβί μεγαλύτερο (κλουβί πτήσης) όπου θα συνεχίσουν την ανάπτυξή τους, θα ασκούνται ενώ σε λίγο θα περάσουν την πρώτη πτερόρροιά τους.

Οι γονείς τους θα πρέπει να ήδη να έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες για την επόμενη γέννα.

Μερικές σκέψεις

Έχοντας ολοκληρώσει ένα κύκλο αναπαραγωγής και έχοντας αυξήσει τον αριθμό των πουλιών που εκτρέφουμε ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφτούμε τι θα κάνουμε αυτά τα πουλιά.

Πρώτα από όλα μέχρι να ολοκληρώσουν την πρώτη τους πτερόρροια δεν τα πειράζουμε. Το σώμα των πουλιών κατά τη διάρκεια της πρώτης αλλαγής του πτερώματός τους περνάει ένα μεγάλο στρες. Δεν θα πρέπει να τους δημιουργήσουμε μεγαλύτερο προσπαθώντας να τα πιάσουμε, να τους αλλάξουμε κλουβί ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να επιδεινώσει την επιβαρημένη σωματική του κατάσταση.

Τα μικρά βρισκόμενα μαζί με άλλα μεγαλύτερα σε μια κλούβα πτήσης εκπαιδεύονται από τα μεγαλύτερα. Τα μικρά αρσενικά αρχίζουν να κελαηδάνε ακολουθώντας στο τραγούδι τα μεγαλύτερα αρσενικά. Πολλές φορές στη παρουσία ενός θηλυκού μπορεί να επιδοθούν στον ερωτικό τους χορό.

Σημείωση

αυτό το χρονικό σημείο της ζωής τους είναι σημαντικό στην ολοκλήρωση της ανάπτυξης των μικρών gouldian. Ακόμη και τα μικρά που έχουν ανατραφεί από θετούς γονείς αν με τον απογαλακτισμό τους μπουν σε μια κλούβα με άλλα gouldian τότε μυηθούν στη συμπεριφορά όπως και τα μικρά που έχουν μεγαλώσει με τους γονείς τους. Ενώ όσο περισσότερο μένουν με τους θετούς γονείς τόσο περισσότερο μυούνται στη ζωή τους.

Μόλις ολοκληρωθεί η πτερρόροια των μικρών και αποκτήσουν τον τελικό χρωματισμό σους θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Θα κρατήσουμε τα μικρά; Για αναπαραγωγή ή απλά για να τα έχουμε και να τα χαιρόμαστε. Μήπως θα τα ανταλλάξουμε με άλλα πουλιά από άλλο εκτροφέα ώστε να έχουμε διαφορετικά αίματα στην εκτροφή μας;

Ποια πουλιά πρέπει τελικά να κρατάμε; Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε σταδιακά μια ποιότητα στην εκτροφή μας κάθε πουλί που έχει χαρακτηριστικά που αποκλίνουν από το αντίστοιχο πρότυπο θα πρέπει να απομακρύνεται από την εκτροφή μας. Προφανώς πέρα από τα φυσικά χαρακτηριστικά θα πρέπει να απομακρύνουμε και όλα τα μη υγιή πουλιά και όσα παρουσιάζουν κάθε λογής δυσμορφίας.

Σημείωση

Εδώ μιλάμε ενδεχομένως για χαρακτηριστικά τα οποία ο αρχάριος ή ο μέσος εκτροφέας δεν θα προβληματισθεί καθόλου. Η χαρακτηριστικά όπου ένα πουλί δεν χάνει σε ομορφιά στα μάτια ενός άπειρου εκτροφέα. Σε επόμενο άρθρο θα περιγράψουμε το πρότυπο πουλί κάθε μετάλλαξης.

Κρατώντας λοιπόν τα πουλιά που θεωρούμε ότι είναι καλύτερα ή έχουν χαρακτηριστικά που θέλουμε να κρατήσουμε, δημιουργούμε σταδιακά μια εκτροφή με πουλιά ποιότητας.

Επίσης μέσα από συλλόγους (όπως πχ ο ΠΣΕΠΠ) θα μπορεί κάποιος να αναζητήσει τρόπους βελτίωσης της ποιότητας των πουλιών του όπως επίσης να ανταλλάξει πουλιά (“αίματα”) με σκοπό την περαιτέρω ανάπτυξη τη εκτροφής του.

Σημείωση

Έχοντας κάποιος λίγα ζευγάρια μπορεί να φθάσει στο σημείο να ζευγαρώσει πουλιά της ίδια οικογένειας. Αυτό γενικά επιτρέπεται μόνο σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Ο αρχάριος εκτροφέας θα πρέπει να το αποφεύγει.

Σημαντικό στοιχείο ελέγχου της εκτροφής είναι αφενός μεν η καταγραφή των στοιχείων αναπαραγωγής αφετέρου δε η κατάλληλη σήμανση των πουλιών. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να διατηρούμε αρχείο γέννας (πχ γονείς, αριθμός αυγών, αριθμός νεοσσών, μεταλλάξεις νεοσσών, δαχτυλίδια) όπως επίσης και ένα σύστημα σήμανσης έτσι ώστε με μια ματιά να μπορούμε να αναγνωρίσουμε π.χ. ένα πουλί από ποιους γονείς προέρχεται.