Θα βρείτε διαφορετικές απόψεις όσο αφορά αν τα gouldian είναι καλοί γονείς ή όχι.

Τα gouldian εκτρέφονται στην αιχμαλωσία 136 χρόνια. Πιθανότατα τα πρώτα πουλια που ήταν πιασμένα από την φύση τρόμαζαν και παράταγαν τα αυγά τους εύκολα. Έτσι η μέθοδος υιοθεσίας και ανταλλαγής των αυγών πιθανότατα έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να βοηθήσει στους πρώτους εκτροφείς να πάρουν περισσότερα μικρά και έτσι το είδος αυτό έγινε δημοφιλές σε όλο το κόσμο.

Για τα σημερινά δεδομένα που το είδος αυτό στην αιχμαλωσία πια δεν κινδυνεύει, δεν μπορούμε να δικαιολογηθούμε την χρήση αναπαραγωγής με την μέθοδο υιοθεσίας.

Το να ασχολιόμαστε με ορνιθοκουλτούρα σημαίνει να βελτιώσουμε συνεχώς το είδος και την ράτσα (μετάλλαξη) που επιλέξαμε. Βελτίωση δεν είναι μόνο να μεγαλώσουμε το μέγεθος, η να επιλέξουμε καλύτερα χρώματα η πιο σωστό σχέδιο. Βελτίωση του είδος είναι και βελτίωση του στην δυνατότητα αναπαραγωγής, βελτίωση του χαρακτήρα, βελτίωση ανοσοποιητικού συστήματος κτλ. Συχνά τα παραβλέπουμε αυτό το κομμάτι.

Πολλά εισαγόμενα πουλια του εξωτερικού που προέρχονται από εκτροφέα-έμπορο (που ο στόχος του είναι μόνο πώληση πουλιών και όχι βελτίωση της ράτσας) αναπαραγονται μόνο μέσο υιοθεσίας. Δηλαδή με την χρήση θετών γονιών – κοινωνικών σπίνον. Αναπαραγωγή με θετούς γονείς απαιτεί από τον εκτροφέα διπλάσιο χώρο (κλουβιά) και διπλάσια έξοδα διατροφής και χρόνου που διαθέτει για καθαρισμό και φροντίδα. Επειδή για κάθε 10 ζευγάρια gouldian πρέπει να έχει 8-10 ζευγάρια κοινωνικούς σπίνους, και πολύ συχνά δεν είναι ζευγάρια αλλα τρία πουλιά μαζί. Οποτε το κόστος των gouldian που θα βγάλει μεγαλώνει. Ο εκτροφέας ξέρει ότι θα βγάλει πολύ παραπάνω πουλια με λιγότερες απώλειες. Και εφόσον η ποιότητα τον πουλιών δεν τον ενδιαφέρει ο εκτροφέας παραμένει ευχαριστημένος με αυτό που κάνει.

Τα gouldian δεν είναι κακοί γονείς. Τα gouldian αν έχουν καλό ένστικτο της αναπαραγωγής, και αν διατηρούνται σε άνετα κλουβιά, σε ένα μέρος που δεν τους ενοχλεί τίποτα θα μεγαλώσουν και 5 και 6 και ίσως και 7 μικρά χωρίς πρόβλημα.

Ας δούμε τι είναι τότε αυτό το ένστικτο αναπαραγωγής και γιατί κάποια πουλια το έχουν και αλλα σχεδόν καθόλου?

Όπως μεταλλάξεις χρώματος έτσι και ο χαρακτήρας των πουλιών μεταδίδεται κληρονομικά από τους γονείς. Από τα πουλια που δεν κλωσάνε έχετε περισσότερες πιθανότητες να πάρετε τους απογόνους που δεν θα κλωσάνε τα αυγά. Ενώ από τους γονείς που κλωσάνε και ταΐζουν τα μικρά μονα τους έχετε περισσότερες πιθανότητες να πάρετε τους απογόνους που θα φροντίζουν καλά τα μικρά. Ειδικά αν η αναπαραγωγή αυτή γίνετε για πάνω από 4-5 χρονια.

Δείτε αυτό το παράδειγμα:

Κάποιος αρχάριος εκτροφέας που ξεκινάει με 5 ζευγάρια gouldian την πρώτη χρονια χωρίς θετούς γονείς μπορεί να βγάλει μόνο 5-15 μικρά και αυτά από τα δυο ζευγάρια. Τα αλλα 3 ζευγάρια που έχει για κάποιο λόγο δεν κατάφεραν να βγάλουν μικρά. Λογικά για την επομενη χρονια θα κρατήσει τα ζευγάρια που του έδωσαν μικρά και θα φτιάξει αλλα 2-3 ζευγάρια από τα φετινά μικρά. Η λογική λέει ότι για παλιά ζευγάρια πουλιών που δεν αναπαράχτηκαν δεν υπάρχει τώρα ποια χώρος επειδή έχει βγάλει νέα πουλάκια και θα δουλέψει με αυτά. Τα παλιά πουλιά χαρίστηκαν σε κάποιον φίλο η άλλον  εκτροφέα που ήθελε να τα δοκιμάσει. ( Είτε μπορεί να τους δώσει δεύτερη ευκαιρία για να τα δοκιμάσει και την επομενη χρονια αλλάζοντας τα ζευγάρια.) Οποτε την επομενη χρονια αν θα εφαρμόσει την ίδια πρακτική θα έχει λίγο περισσότερα πουλιά που μεγάλωσαν από τους γονείς gouldian. Τα πουλια που για κάποιο λόγο δεν αναπαράχτηκαν τα έβγαλε από το εκτροφείο του.

Έτσι ένας εκτροφέας που εκτιμά αυτό που κάνει πάντα σκέφτεται να βελτιώσει την γραμμή πουλιών του. Σε 4-5 χρονια με αυτό το τρόπο όλα τα πουλια του εκτροφείου του θα ταΐζουν τα μικρά τους μονα τους χωρίς πρόβλημα. Βεβαια μέχρι να φτάσει σε αυτό το επίπεδο πιθανότατα θα χρεαστεί να αποχαιρετήσει αρκετά εμφανισιακά καλά πουλιά αλλα τα οποία δεν τήρησαν το κριτήριο τον καλών γονιών. Τα νέα και εισαγόμενα πουλια επίσης καλό θα ήταν να εισάγονται στο εκτροφείο μας από άλλους εκτροφείς με την ίδια άποψη.

Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την χρήση θετών γονιών 100%. Πιθανότατα υπάρχουν περιπτώσεις που τα χρειαζόμαστε για να σώσουμε κάποια πολύ σπάνια πουλιά. Ας πούμε τα πρώτα Ino που εισάχθηκαν στην χωρα μας, η τα πρώτα cinnamon. Αν έχουμε ένα ζευγάρι μόνο τότε η χρήση θετών γονιών θα μας δώσει σιγουριά ότι δεν θα χάσουμε την γραμμή αίματος και να βγάλουμε στην αρχή τουλάχιστον 5-10 πουλιά. Μια σεζόν δηλαδή. Εκεί από τα 5-10 πουλιά που βγάλαμε πιθανότατα μόνο ένα να έχει δυνατό ένστικτο αναπαραγωγής και να καταφέρει να ταΐζει τα μικρά μόνο του. Τα αλλα 9 ίσως θα δυσκολευτούν, και δεν θα μας δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Τα μικρά που χάνονται αποτελούν ένα φυσιολογικό κύκλο τις ζωής των πουλιών. Βοηθώντας το αδύναμο πουλί να αναπαραχτεί δεν βοηθάτε στο είδος και στο hobby να προχωρήσει μπροστά.

Επίσης πολλά λέγονται σχετικά με την «αποτύπωση» συνηθειών από τους θετούς γονείς (imprinting) κάτι που έχει σαν συνέπεια την μερική αλλοίωση κάποιων χαρακτηριστικών των μικρών gouldian και απόκλιση της συμπεριφοράς τους από εκείνη του είδους τους. (Για αυτό θα αναφερθούμε σε ξεχωριστό άρθρο.)

Τα πουλιά που βγαίνουν από το εκτροφείο λόγο ότι γέρασαν η δεν αναπαράχτηκαν την πρώτη η δεύτερη χρονια μπορεί να είναι μια ευκαιρία για ανθρώπους που απλά θέλουν να έχουν όμορφα πουλιά στο σπίτι, είτε για άλλους παλιους η νέους εκτροφείς που θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στην αναπαραγωγή. Δεν σημαίνει ότι δεν θα αναπαραχθούν αυτά τα πουλια. Μπορεί με την αλλαγή κλουβιού/θέσης η αλλαγή φωλιάς θα πάρουν το μπρός και αν όχι στην πρώτη τότε στην δεύτερη χρονια θα βγάλουν κάτι.

Οπότε δεν πρέπει να λυπόμαστε να αφήνουμε εκτός του εκτροφείου μας κάθε πουλί που δεν πληρεί τα κριτήρια μας. Έτσι σταδιακά θα μεγαλώσει ο σμήνος μας και θα βελτιώσουμε τα πουλια μας.

Μπορεί η εμφάνιση των πουλιών δεν θα βελτιώνεται τόσο γρήγορα όπως στον εκτροφέα που έχει 100 ζευγάρια και χρησιμοποιεί θετούς γονείς, αλλα σίγουρα η προσπάθεια αυτή θα σας δίνει χαρά και θα εκτιμηθεί από όλους τους γνώστες της ράτσας.