Για πρώτη φορά τα Orange Cheeked Waxbill εισήχθησαν στην Ευρώπη στις αρχές του 19 αιώνα.

Η καταγωγή τους είναι από τη δυτική και κεντρική Αφρική (1/5 της έκτασης της Αφρικής) όπου ζουν σε πολύ ψηλά χορτάρια κοντά σε δάση και σε μικρούς βάλτους. Συχνά ζουν πολύ κοντά με τους ανθρώπους στα χωράφια και σε περιοχές με πυκνά και ψηλά χόρτα.

Τα όμορφα αυτά πουλάκια είναι πολύ μικρά, μόλις 9-10 εκατοστά. Για να προστατεύονται από τα αρπακτικά ζουν σε μεγάλα σμήνη. Μέσα στο σμήνος είναι πιο εύκολο να χαθεί κι έτσι ο κυνηγός δυσκολεύεται να ξεχωρίσει κάποιο συγκεκριμένο πουλί. Μόνο κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τα πουλιά αυτά ζουν σε ζευγάρια σε απόσταση από τα άλλα πτηνά.

Είναι πολύ όμορφα και πάντα κινητικά πουλάκια. Για το μέγεθός τους είναι πολύ ανθεκτικά πουλιά. Σχετικά σπάνια αρρωσταίνουν χωρίς λόγο και έχουν δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα. Για το λόγο αυτό έγιναν πολύ δημοφιλή στους χομπίστες και εκτροφείς σε όλο τον κόσμο. Είναι κατάλληλα και για αρχάριους.

Με σωστή φροντίδα ζουν στα κλουβιά 6-8 χρόνια. Τους αρέσει η ζέστη. Με τη θερμοκρασία κάτω των 18 βαθμών, φαίνονται ταλαιπωρημένα και άκεφα.

Ένα ζευγάρι (ανεξάρτητα αν είναι του ίδιου φύλου ή διαφορετικού) πάντα κάθεται δίπλα δίπλα. Περιποιούνται και καθαρίζουν το ένα το άλλο. Είναι πολύ ειρηνικά και καθόλου επιθετικά στα άλλα είδη. Δένονται εύκολα και με άλλα πουλιά διαφορετικού είδους. Έχουν ανάγκη να βρίσκονται στο πλήθος ή τουλάχιστον να έχουν ένα σύντροφο. Η μοναξιά τα μαραζώνει. Μπορείτε να τα κρατάτε με άλλα μικρά μη επιθετικά παραδείσια πουλιά. Προτιμότερο με άλλα είδη waxbills.

Το προτεινόμενο κλουβί για ένα ζευγάρι είναι 100x80x45 και μεγαλύτερο με πολλές κρυψώνες και πολλά φυτά. Καλύτερα βέβαια είναι να τα διατηρείτε σ’ ένα εξωτερικό Aviary.

Τα Orange Cheeked Waxbills τρέφονται κυρίως με μικρά σπόρια από διάφορα βότανα και σιτηρά, και μικρά έντομα όπως διάφορες κάμπιες, προνύμφες εντόμων και άλλα μικρά ζωύφια. Το menu τους είναι ίδιο με των Orange Breasted Waxbills.
 
Το κύριο μείγμα σπόρων πρέπει να αποτελείται από πάνικουμ Σιβηρίας, κεχρί και βόρι, καναρινόσπορος, σπόροι αγριόχορτου και πολύ μικρή ποσότητα παπαρούνας.

Ζωντανή τροφή για αυτά τα πουλιά είναι απαραίτητη. Δύσκολο να πετύχει κανεις στην αναπαραγωγή τους αν δεν τους παρέχει πλούσιο μίγμα για εντομοφάγα η ζωντανά έντομα. Η ζωοτροφή είναι απαραίτητη ειδικά τη περίοδο ανατροφής των νεοσσών.

Τα ζωντανά mealworms και αλλα ζωντανά σκουλήκια για πουλιά (που αγοράζετε από καταστήματα pet shop) πρέπει να τα δίνετε σε ένα χαμηλό μπολάκι. Το ζωντανό φαγητό για να τραβάει τη προσοχή τον πουλιών πρέπει να κουνιέται και να φαίνεται ενδιαφέρον και νόστιμο, να κουνιούνται ασταμάτητα και θα τραβήξουν προσοχή των πουλιών.

Η κυρίως ζωντανή τροφή που πρέπει να παρέχεται όλο το χρόνο στα πουλιά είναι: 
ψιλά melaworms, φρουτόμυγες, προνύμφες κουνουπιών, bloodworms, tubifex, κάμπιες, αυγά μυρμηγκιών.
Δεν χρειάζονται όλα αυτά μαζί βέβαια, αλλα μην ξεχνάτε ότι η επιτυχία της αναπαραγωγής εξαρτάται από την ποικιλία και το σωστά επιλεγμένο menu των πουλιών. 
 
Αν υπάρχει δυνατότητα να βρίσκουν και να πιάνουν έντομα μόνα τους θα λειτουργήσει πολύ θετικά για τη λίμπιντό τους. 
Στην περίοδο της αναπαραγωγής το ποσοστό της ζωντανής τροφής ανεβαίνει αρκετά. Αν δεν λάβουν αρκετές πρωτεΐνες, πιθανότατα θα εγκαταλείψουν ή θα πετάξουν έξω τα μικρά τους. 

Τα παραδείσια πουλια αυτά όπως και πολλά αλλα παραδείσια έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Μέταλλα & Ιχνοστοιχεία, δεν μπορούν να δημιουργηθούν από τον οργανισμό και πρέπει προσλαμβάνονται από την τροφή. Να τους δίνετε τακτικά βιταμίνες. Επίσης συμπλήρωμα ασβεστίου, κόκκαλο σουπιάς και μικρά όστρακα (ιώδιο) είναι απαραίτητα να υπάρχουν στο κλουβί

Τα πουλιά αυτά έχουν πολύ γρήγορο μεταβολισμό και έτσι σε λίγες ημερες μπορούν να αδειάσουν όλες αποθήκες του οργανισμού τους και θα ψάχνουν τις πηγές για να τα αναπληρώνουν. Συχνά προτείνουν να βάζετε στις ποτίστρες τους νερό με ιχνοστοιχεία από τα μπουκάλια με μεταλλικό νερό που μπορείτε να βρείτε στα supermarket.

Τα αρσενικά και θηλυκά πουλιά φαίνονται συνήθως ολόιδια. Είναι πιο εύκολο να ξεχωρίσετε το φύλο όταν τα πουλιά βρίσκονται σε μικρό σμήνος τουλάχιστον 10 ατόμων. Όταν αρχίσετε να συγκρίνετε τα πουλιά για να επιλέξετε ένα ζευγάρι προσέξτε τις εξής λεπτομέρειες:

Τραγούδι Πρώτο και βασικό. Τα αρσενικά πουλιά τραγουδάνε, τα θηλυκά απλά τιτιβίζουν.

Μάγουλα Στα θηλυκά πουλιά, το πορτοκαλί χρώμα στα μάγουλά τους είναι πιο θαμπό. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι σχεδόν κίτρινα. Τα αρσενικά συχνά έχουν έντονα πορτοκαλί μάγουλα με σχεδόν κόκκινο χρώμα δίπλα στο ράμφος. Τα πορτοκαλί σημάδια του αρσενικού έχουν πιο καθαρές γραμμές. Όμως υπάρχουν και αρσενικά με μάγουλα σχεδόν κίτρινα. Το μέγεθος της πορτοκαλί περιοχής δεν παίζει μεγάλο ρόλο.

Κάτω μέρος της κοιλιάς Τα Αρσενικά πουλιά έχουν συνήθως πιο γκρίζο στήθος και στο κάτω μέρος της κοιλιάς (η περιοχή της αμάρας) έχει πορτοκαλο-κίτρινο χρώμα. Τα θηλυκά έχουν αντί για γκρίζα, απαλή μπεζ κοιλιά και πολύ πιο λίγο κίτρινο χρώμα στην περιοχή της αμάρας (ή δεν έχουν καθόλου κίτρινο). Αυτό ισχύει στα πουλιά που έχουν περάσει ήδη τη πρώτη τους πτερόρροια.

Ουρά Η ουρά του θηλυκού είναι λίγο πιο κοντή από του αρσενικού και συχνά έχει πιο σκούρο χρώμα με καφέ απόχρωση, ενώ του αρσενικού είναι λίγο πιο μακριά και έχει έντονο κόκκινο χρώμα και μαύρα φτερά από κάτω.

Στη φύση κάνουν τη φωλιά τους την περίοδο των βροχών. Η φωλιά τους συχνά θυμίζει μια μπάλα με ένα πολύ στενό σωληνάκι-είσοδο. Συνήθως χτίζουν τη φωλιά πολύ κοντά στο έδαφος στους θάμνους ή μέσα σε ψηλά καλάμια φυτών και χόρτα. Πολύ συχνά φωλιάζουν κάτω στο έδαφος.

Σε μικρό κλουβί αναπαράγονται σπάνια. Χρειάζονται ένα μεγάλο κατά προτίμηση εξωτερικό κλουβί με πυκνά χόρτα και κρυψώνες. Εκεί βρίσκουν μόνα τους θέση για τη φωλιά. Προτεινόμενο μέγεθος του κλουβιού, ανά ζευγάρι, είναι τουλάχιστον 100x80x45.

Αν έχουν χώρο φωλιάζουν πολύ εύκολα, όμως συχνά έχουν προβλήματα επώασης ή ανατροφής των μικρών. Αυτό οφείλεται στο χαρακτήρα των πουλιών που τρομάζουν σχετικά εύκολα. Αν τα ενοχλήσει κάτι, παρατάνε τη φωλιά και αρχίζουν να χτίζουν άλλη. Η λύση είναι να κρύψετε τη φωλιά όσο γίνεται πιο καλά με πολλά χορτάρια και θάμνους στο βάθος του κλουβιού.

Ο έλεγχος της φωλιάς πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν πιο σπάνια, γρήγορα και προσεκτικά.

Μπορείτε να δοκιμάσετε να βάλετε μια φωλιά τύπου καλαθάκι, την οποία θα χρησιμοποιήσουν ως βάση και θα χτίσουν πάνω σε αυτή μια στρογγυλή κλειστή φωλιά.

Αν δεν υπάρχει δυνατότητα να χτίσουν φωλιά, μπορούν να φωλιάσουν στο nestbox (φωλιά κλειστού τύπου) όμως αυτό δεν είναι προτεινόμενο.

Σαν υλικό φωλιάς χρησιμοποιούν σανό και άχυρο. (Στην αιχμαλωσία ίνες κοκοφοίνικα). Επιλέγουν τα πιο λεπτά και μακριά χορταράκια (συνήθως πάνω από 15-20 εκατοστά) για να πλέξουν τη φωλιά. Χρησιμοποιούν μαλακά φύλλα από τα δέντρα και ίνες διαφόρων φυτών που μπορούν να βρουν στο έδαφος.

Στο εσωτερικό της φωλιάς στρώνουν μαλακά χορταράκια, λειχήνες, φυτικό χνούδι και άλλα μαλακά υλικά.

Όπως και τα Common Waxbill μπροστά στη φωλιά χτίζουν μια άλλη ψευτο φωλιά, με ακόμα πιο μακριά είσοδο (μπορεί να φτάσει και 17 εκατοστά), συχνά τη δεύτερη φωλιά αφήνουν μισοτελειωμένη. Ο στόχος της δεύτερης φωλιάς είναι να τραβάει την προσοχή των εχθρών από την κύρια φωλιά που βρίσκεται λίγο πιο πίσω από την ψεύτικη. Το αρσενικό συχνά κοιμάται στη δεύτερη φωλιά τη νύχτα. Καμιά φορά τα άλλα πουλιά “κλέβουν” τις φωλιές των Orange Cheeked Waxbills και αυτά παραδίδονται χωρίς μάχη και αρχίσουν ξανά το χτίσιμο της φωλιάς σε καινούρια θέση.

Τη φωλιά τη χτίζει το θηλυκό με υλικό το οποίο της φέρνει το αρσενικό.

Το αρσενικό τραγουδάει στο θηλυκό, κρατώντας πολύ ψηλά το κεφάλι του και κουνάει την ουρά του από πλευρά σε πλευρά. Ερωτοτροπεί μπροστά στο θηλυκό κρατώντας στο ράμφος ένα μακρύ χορταράκι και πλησιάζει το ταίρι του με μικρά πηδηματάκια. Το θηλυκό, συχνά, απαντάει με τις ίδιες κινήσεις, όμως χωρίς τραγούδι. Ο χορός τελειώνει με το βάτεμα του θηλυκού.

Αν στο κλουβί υπάρχει δυνατότητα να βρίσκουν και να πιάνουν έντομα μόνα τους, θα λειτουργήσει πολύ θετικά για τη λίμπιντό τους. Στην περίοδο της αναπαραγωγής, το ποσοστό ζωντανής τροφής αυξάνεται αρκετά. Αν δεν θα λάβουν αρκετές πρωτεΐνες πιθανότατα θα εγκαταλείψουν ή θα πετάξουν έξω τα μικρά.

Γεννούν συνήθως από 3 μέχρι 7 μικρά λευκά αυγουλάκια. Κλωσούν και οι δυο γονείς περίπου 11-12 ημέρες. Όταν τα νεαρά πουλιά αρχίζουν να γεμίζουν με πούπουλα, φαίνεται αμέσως η πορτοκαλί μάσκα τους.

Description: Macintosh HD:Users:Windsa:Pictures:PROJECT:GouldianFinch Gr:Arthra photo:orangecheek:5.jpg

Τα μικρά αφήνουν τη φωλιά σε 22 ημέρες και άλλες 2 περίπου εβδομάδες ταΐζονται από τους γονείς τους. Σε 4 εβδομάδες μετά την έξοδό τους από τη φωλιά, τα μικρά αρχίζουν την πρώτη τους πτερόρροια. Ακόμα σε 6 εβδομάδες παίρνουν το χρώμα του ενήλικου πουλιού. Θεωρούνται έτοιμα για αναπαραγωγή στην ηλικία των 9 μηνών.

Τα υβρίδια μεταξύ Orange Cheeked Waxbill και Black-Rumped Waxbill (Estrilda troglodytes) γίνονται σχετικά εύκολα, και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι και γόνιμα.