Τα Parrot finches είναι μικρά πολύχρωμα πουλάκια, ανήκουν στην οικογένεια των Estrildidae και στο γένος Erythrura. Στο φτέρωμα τους επικρατεί το πράσινο χρώμα, όπως στους περισσότερους παπαγάλους, για το λόγο αυτό πήρανε την ονομασία τους Parrot (Παπαγάλος). Το πράσινο χρώμα του φτερώματος συνήθως συνδυάζεται με έντονο κόκκινο, μπλε και καμιά φορά κίτρινο χρώμα.

Το μέγεθός τους είναι από 9 μέχρι 15 εκατοστά. Μερικά είδη, έχουν τετραγωνισμένη ουρά, ενώ σε άλλα τα δύο κεντρικά φτερά της ουράς είναι μυτερά.

Κατάγονται από την Αυστραλία και την Ινδονησία και τα τμήματα της Νέας Γουινέας. Ζουν σε σμήνη μέχρι 100 άτομα σε ανοιχτές εκτάσεις, περνώντας περισσότερο χρόνο στο γρασίδι, σε χαμηλούς θάμνους και πυκνά μικρά δέντρα. Συνήθως δεν απομακρύνονται πολύ από τα δέντρα ή τους θάμνους για να κρυφτούν μέσα σ’ αυτά σε περίπτωση κινδύνου.

Πολύ σπάνια μπορείτε να τα ανακαλύψετε στη φύση, επειδή κρύβονται καλά και με τον παραμικρό κίνδυνο, εξαφανίζονται αμέσως. Συνήθως η παρουσία τους αποκαλύπτεται από τα σφυρίγματά τους. Κατά την περίοδο αναπαραγωγής, τα ζευγάρια απομακρύνονται από τα σμήνη και ζουν χωριστά από τα υπόλοιπα πουλιά προστατεύοντας το χώρο τους.

Ζουν σε τροπικό κλίμα σε μεσαίες θερμοκρασίες 24-32 βαθμούς Kελσίου σε ύψος 800 μέτρων από τη θάλασσα. Όμως υπάρχουν περιοχές που ζουν και αναπαράγονται σε ύψος 2400 μέτρων. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι τα πουλιά αυτά μπορούν να προσαρμοσθούν σε συνθήκες σχετικά δύσκολες για το είδος τους και να αντέξουν σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες.

Τα πουλιά της οικογένειας Erythrura, περιλαμβάνουν 12 είδη Parrotfinch. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και τα Gouldian Finches.

Τα Blue Faced Parrot Finch, εισήχθησαν στη Γερμανία για πρώτη φορά το 1886 και την επομένη χρονιά, οι εκτροφείς, ήδη πήρανε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα στην εκτροφή τους. Η προσαρμογή τους στις καινούριες συνθήκες, γίνεται χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα.

Τα περισσότερα είδη της οικογένειας των Erythrura έχουν κοινά χαρακτηριστικά, όσον αφορά τη διατροφή, τη διαμονή, την αναπαραγωγική, αλλά και την κοινωνική τους συμπεριφορά.

Είναι πουλιά με φιλήσυχη συμπεριφορά και μπορούν άνετα να συγκατοικήσουν με άλλα πουλιά, όχι μόνο του ιδίου είδους, αλλά και πουλιά άλλου είδους.
Την περίοδο αναπαραγωγής γίνονται επιθετικά στα πουλιά που βρίσκονται κοντά στη φωλιά τους. Αν το κλουβί είναι σχετικά μικρό τα πυρωμένα αρσενικά μπορεί να χτυπηθούν μέχρι θανάτου. Για λόγο αυτό προτείνουμε να κρατάτε αυτά τα πουλιά σε ζευγάρια κατά την περίοδο αναπαραγωγής.

Προτείνουμε να μην κρατάτε parrotfinch διαφορετικών ειδών σε ίδιο κλουβί, επειδή δημιουργούν εύκολα διασταυρώσεις με αποτέλεσμα τη γέννηση υβριδίων.

Τα Parrotfinches στρεσάρονται πολύ εύκολα και στα μικρά κλουβιά συχνά χτυπιούνται στα κάγκελα μέχρι θανάτου. Από το φόβο τους, πετάνε στο κλουβί από πλευρά σε πλευρά και συχνά κρέμονται ανάποδα στα κάγκελα του κλουβιού.

Σε ένα άνετο κλουβί ή μια μεγάλη κλούβα η συμπεριφορά τους αλλάζει και το πουλάκι σιγά σιγά ηρεμεί.

Προτεινόμενες διαστάσεις του κλουβιού είναι 90 x45x45, 90x60x70, 100x50x60, 100x40x40 ή και μεγαλύτερες.

Έχουν μια τάση προς την παχυσαρκία και θα πρέπει ο χώρος τους να μην περιορίζει την κινητικότητά τους.

Η καλύτερη λύση θα ήτανε ένα μακρόστενο κλουβί με πατήθρες και πυκνά κλαδιά σε κάθε πλευρά, ενώ ο υπόλοιπος χορός στη μέση του κλουβιού να είναι εκμεταλλεύσιμος για το πέταγμα των πουλιών.

Τα Parrotfinches ξεχωρίζουν από άλλα παραδείσια πουλιά, για τη μεγάλη τους κινητικότητα. Προτιμούν πρασινάδες και λεπτά πυκνά κλαδιά σε κάποιο σημείο μέσα στο κλουβί, όπου θα πρέπει να φτιάξετε μερικές κρυψώνες από αληθινά ή ψεύτικα φυτά.

Το βράδυ πηγαίνουν να κοιμηθούν συνήθως σε κάποια κρυψώνα ή στη φωλιά, έτσι αισθάνονται πιο ασφαλή και από τη στιγμή που δεν νιώθουν πια κανέναν κίνδυνο, σε αυτά τα πυκνά κλαδιά, αρχίζουν να χτίζουν τη φωλιά τους.

Στο κλουβί σπάνια κάθονται ακίνητα. Πάντα κάτι κάνουν. Η πρώτη εντύπωση που δίνουν είναι ότι είναι πολύ φοβητσιάρικα και αγχωτικά πουλιά. Σε γενικές γραμμές έτσι είναι. Η συμπεριφορά τους δεν συγκρίνεται με τα ήρεμα Gouldian ή Zebra finch. Όμως με τον καιρό τα πουλιά αυτά, συνηθίζουν την ανθρώπινη παρουσία και σε λίγους μήνες μπορεί να μάθουν να παίρνουν τη ζωντανή τροφή που αγαπούν πολύ από τα χέρια σας. Θέλουν όμως πολύ υπομονή.

Επειδή προέρχονται από τροπικά κλίματα, συχνά λένε πως δεν αντέχουν τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Το χειμώνα θα πρέπει να διατηρούνται σε σταθερή θερμοκρασία 20-28 βαθμών Κελσίου και σε εσωτερικό χώρο. Όμως το κλίμα της Αυστραλίας δεν είναι και τόσο ζεστό συνέχεια. Υπάρχουν και απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας από νύχτα σε μέρα και περίοδοι βροχών και καύσωνες. Π.χ. στη φύση τα Blue Faced Parrot Finch ζουν και αναπαράγονται σε περιοχές με ύψος 2400 μέτρων. Αυτό σημαίνει ότι τα πουλιά αυτά μπορούν να προσαρμοστούν σε συνθήκες σχετικά δύσκολες για το είδος τους και μπορούν να αντέξουν κάποιες σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες. Π.χ. στο Ζωολογικό Πάρκο της Μόσχας αυτά τα πουλιά αντέχουν το χειμώνα σε εσωτερικό χώρο ενώ οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές.

Μερικοί εκτροφείς της Ρωσίας είχαν με επιτυχία μερικές γέννες από αυτά τα πουλιά σε θερμοκρασία 18 βαθμών C και διαμονή το χειμώνα στους 14 βαθμούς. Αυτή η περίπτωση είναι ένα παράδειγμα που δεν πρέπει να το παίρνουμε σαν κανόνα. Απλά το βασικότερο είναι να καταλάβουμε ότι τα πουλιά που εκτρέφουμε χρόνια στα κλουβιά, έχουν χάσει πολλά ένστικτα και ικανότητες να προσαρμόζονται σε διάφορες καιρικές συνθήκες. Εμείς έχουμε χρέος να τους παρέχουμε καλές συνθήκες διαμονής και όχι ακραίες συνθήκες επιβίωσης.

Έτσι καλό θα ήταν να μην υπάρχουν απότομες αλλαγές όσον αφορά το κλίμα. Τα Parrotfinch χρειάζονται καθημερινά μπάνιο για το οποίο τρελαίνονται, οπότε μια μπανιέρα θεωρείται από τα απαραίτητα αξεσουάρ του κλουβιού σε καθημερινή βάση.

Το προσδόκιμο ζωής τους κυμαίνεται από 6-8 χρόνια.

Η διατροφή τους περιλαμβάνει σπόρους για τροπικά πουλιά, που ενισχύεται με ιταλικό κεχρί, λευκό κεχρί, αυγοτροφή, αλλά και ζωντανά έντομα όπως μυρμήγκια, προνύμφες εντόμων, τερμίτες, σκουλήκια, τροφή για εντομοφάγα πουλιά, (ειδικά κατά την αναπαραγωγική περίοδο που οι νεοσσοί έχουν αυξημένες ανάγκες σε ζωικές πρωτεΐνες), φρούτα όπως μήλο, αχλάδι, πορτοκάλια κτλ, αλλά και βλαστωμένους σπόρους.

Σουπιοκόκαλο, τριμμένα τσόφλια αυγών, τριμμένα όστρακα, άμμος, διάφορα φρούτα και λαχανικά όπως μαρούλι, λάχανο, καρότα, μπρόκολο, σπανάκι, μήλα, ροδάκινα θεωρούνται απαραίτητα συμπληρώματα στη διατροφή τους.

Στη φύση τρέφονται κατά κανόνα με διάφορους σπόρους, αλλά καμιά φορά μπορούν να πιάσουν και κανένα μικρό έντομο. Συνήθως τρέφονται πολύ νωρίς το πρωί και τις βραδινές ώρες πριν πάνε για ύπνο.

Την ημέρα συχνά περνάνε στους πυκνούς θάμνους όπου κρύβονται και προφυλάσσονται από τη ζέστη ενώ περιπλανιούνται στα χόρτα τσιμπώντας κάτι νόστιμο.

Όταν έχουν έλλειψη τροφής, τότε το σμήνος χωρίζεται σε μικρότερα σμήνη και αυτά πηγαίνουν να βρουν τροφή σε διάφορα μέρη. Συνήθως βρίσκονται κοντά στο νερό.

Με μεγάλη θέληση τρώνε άγρια άγουρα σπόρια από διάφορα φυτά και χόρτα. Μπορείτε να φέρετε ένα πράσινο μπουκέτο από διάφορα βότανα και να δείτε πώς τα πουλιά ψάχνουν και επιλέγουν τους σπόρους.

Από την παρακολούθηση των πουλιών αυτών, μπορείτε να συμπεράνετε ότι τα πουλιά προτιμούν να τρέφονται με μαλακές και ζωντανές τροφές και μόνο στην έλλειψη τους τρώνε τη μίγμα σπόρων.

Συχνά αρνιούνται να φάνε σκέτη αυγοτροφή και προτιμούν διάφορα μαλακά μίγματα με ζωντανή τροφή, φρούτα και λαχανικά.
Συστηματικά θα πρέπει να τους παρέχουμε επιπλέον τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες τους σε πρωτεΐνες ιδίως κατά τη περίοδο της αναπαραγωγής και της ανατροφής των μικρών όπου υπάρχει αυξημένη ανάγκη για περισσότερες πρωτεΐνες. Γι’ αυτό τον λόγο τους παρέχουμε φύτρες λιπαρών σπόρων όπως πχ το νίζελ και το ρουπσεν ενώ μια άλλη σημαντική πηγή πρωτεϊνών αποτελεί η αυγοτροφή.

Έχουν τάση να περνούν παίρνουν γρήγορα βάρος, άρα πρωτεΐνες και λιπαροί σπόροι πρέπει να παρέχονται με μέτρο, ειδικά όταν τα πουλιά διαβιώνουν σε μικρά κλουβιά.
Η παροχή τροφών πλούσιες σε βιταμίνες ίσως δεν επαρκεί αν τα πουλιά δεν έχουν τη δυνατότητα έκθεσης στο ήλιο και στο ηλιακό φως ώστε να μπορούν οι βιταμίνες να απορροφηθούν από τον οργανισμό τους. Εάν δεν είμαστε σίγουροι ότι η διατροφή των πουλιών μας δεν έχει επάρκεια σε βιταμίνες τότε ίσως περιοδικά να πρέπει να δίνετε συμπλήρωμα βιταμινών διαλυμένες στο νερό τους.

Το ασβέστιο αποτελεί ένα βασικό στοιχείο απαραίτητο, εκτός των προαναφερθέντων, στα θηλυκά κατά τη περίοδο της ωοτοκίας αφού συντελεί στο σχηματισμό του κελύφους των αυγών. Η έλλειψή του μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ωοτοκία αλλά και να οδηγήσει τα θηλυκά και στον θάνατο. Σημαντικές πηγές ασβεστίου αποτελούν το σουπιοκόκκαλο, τα τσόφλια των αυγών, τα τριμμένα όστρακα.

Η αναγνώριση φύλου σε αυτά τα πουλιά είναι συχνά προβληματική και δύσκολη. Και τα δυο φύλα μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και φαίνονται ολόιδια.

Συνήθως ο πιο σίγουρος τρόπος για την αναγνώριση του φύλου είναι η απομόνωση σε μικρό κλουβί για μερικές ώρες (ή μέρες) με σκοπό να αρχίσει να τραγουδάει το υποψήφιο αρσενικό. Αν το πουλί δεν τραγουδάει έπειτα από μια μέρα σε ήσυχο και φωτεινό χώρο, τότε κατά 95% είναι θηλυκό. Τα αρσενικά πολύ γρήγορα αρχίζουν να τραγουδούν και καλούν τα θηλυκά.

Τα Tricoloured (Forbes) Parrotfinch ξεχωρίζουν πολύ εύκολα το αρσενικό από το θηλυκό. Το αρσενικό έχει έντομο μπλε χρώμα και το θηλυκό πιο απλό και θαμπό μπλε.

Τα Αρσενικά Red Throated Parrot Finch έχουν πιο μεγάλη και πιο στρογγυλή κόκκινη περιοχή στο στήθος τους. Οι περιοχές έχουν πιο καθαρές γραμμές. Το κόκκινο συχνά καλύπτει την περιοχή γύρω από το μάτι τους.

Τα θηλυκά έχουν λίγο πιο μικρή κόκκινη περιοχή στο στήθος και στο κεφάλι με πιο θαμπό περίγραμμα. Το κόκκινο φτάνει μέχρι το μάτι.

Γύρω από την αμάρα του αρσενικού πολύ συχνά μπορείτε να δείτε μερικά κόκκινα πούπουλα. Τα θηλυκά συνήθως δεν έχουν κόκκινα πούπουλα στο κάτω μέρος της κοιλιάς.

Η ουρά του αρσενικού συνήθως είναι 1-2 εκατοστά πιο μακριά από την ουρά του θηλυκού.

Τα Αρσενικά Blue Faced Parrot Finch έχουν πιο μεγάλη μάσκα με πιο έντονο μπλε χρώμα. Τα θηλυκά έχουν μικρότερη μάσκα με πιο θαμπό χρώμα και θολές γραμμές.

Το χρώμα του σώματος του αρσενικού είναι πιο έντονο πράσινο, ενώ του θηλυκού πιο ανοικτό-ζεστό πράσινο.

Επίσης, με τη βοήθεια της γενετικής (αν γνωρίζουμε το γενετικό προφίλ των γονιών) συχνά μπορούμε να ξεχωρίσουμε από τους απογόνους τα seagreen θηλυκά. Επειδή το Seagreen είναι Φυλοσύνδετη (sex-linked) μετάλλαξη.

Η ουρά του αρσενικού συνήθως είναι 1-2 εκατοστά πιο μακριά από την ουρά του θηλυκού.

Στη φύση τα πουλια αυτά φωλιάζουν συνήθως τοv Οκτώβριο και το Φεβρουάριο, αλλά, συχνά λένε, ότι δεν έχουν σταθερή περίοδο αναπαραγωγής.

Τα Parrotfinches φωλιάζουν σε πολύ πυκνά δέντρα όπως π.χ. το Μάνγκο ή στους θάμνους, στις τρύπες των βράχων όπου κρύβονται στα πυκνά αναρριχητικά φυτά.

Σχεδόν ποτέ δεν φωλιάζουν κάτω από ύψος 2 μέτρων από το έδαφος και ποτέ σε ανοιχτό χώρο.

Τα Parrotfinches χτίζουν μια σφαιρική ή οβάλ φωλιά με είσοδο από το πλάι, από χορταράκια, μικρά και λεπτά κλαδάκια και ρίζες φυτών. Μέσα βάζουν πούπουλα και άλλα μικρά μαλακά υλικά.

Αν θέλετε να παρέχετε στα πουλιά σας άνετο χώρο, προτιμήστε κλούβα ή Aviary. Δώστε σωστή και πλούσια τροφή και σχετική ησυχία, τότε να είστε σίγουροι ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να πάρετε απογόνους από τα πουλιά αυτά. Στα μικρά κλουβιά παίρνουν γρήγορα βάρος και χάνουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής.

Είναι καλοί γονείς και συνήθως δεν παρουσιάζουν προβλήματα με την ανατροφή των νεοσσών. Παρόλα αυτά θα εγκαταλείψουν εύκολα τη φωλιά αν ενοχληθούν (συνήθως από τον ανθρώπο)
ή και από έλλειψη κατάλληλης τροφής γεμάτης με ζωική πρωτεΐνη για την ανατροφή των μικρών.

Επίσης και τα μικρά που έχουν βγάλει φτέρωμα εγκαταλείπουν σχεδόν για πάντα τη φωλιά αν ενοχληθούν. Επομένως γονείς και μικρά πρέπει να ενοχληθούν το λιγότερο δυνατόν.

Πολλοί εκτροφείς προτιμούν να μην ελέγχουν τη φωλιά τους για να μην τα διαταράξουν. Για αυτό το λόγο πολλά Parrotfinch δε φέρουν δακτυλίδια επειδή οι χομπίστες προτιμούν να μην τα δακτυλιδώσουν για να μην τα τρομάζουν.

Στην περίπτωση που θέλετε να δακτυλιδώσετε τα μικρά τότε θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί και να τα ενοχλείτε όσο το δυνατό λιγότερο.

Προτείνεται να κρεμάσετε μερικές φωλιές διαφορετικού τύπου για να μπορούν πουλιά να διαλέξουν αυτή που τους αρέσει. Μερικά πουλιά βολεύονται στις κανονικές φωλιές για παραδείσια, άλλα προτιμούν μισόκλειστα κουτιά ενώ άλλα χτίζουν φωλιά μόνα τους. Στην τελευταία περίπτωση, στο κλουβί. πρέπει να υπάρχει μια γερή βάση από λεπτά πυκνά κλαδιά, όπου τα πουλιά να μπορούν να αρχίσουν το χτίσιμο της φωλιάς τους.

Η φωλιά καλύτερα να βρίσκεται στην πιο μακρινή γωνιά του κλουβιού,. 1]Οι φωλιές πρέπει να είναι προστατευμένη και κρυμένη με πολλά κλαδιά και ψεύτικα ή αληθινά φυτά. Το υλικό για το γέμισμα της φωλιάς είναι νήματα καρύδας, μίσχοι από φυτά, ρίζες φυτών, σκοινιά αγαύης (φυτό αθάνατος), και επενδύονται εσωτερικά με πούπουλα.

Η επιτυχία της αναπαραγωγής εξαρτάται επίσης από τη θέληση του αρσενικού να χτίσει τη φωλιά. Κάποια πολύ πυρωμένα αρσενικά χτίζουν φωλιές πολύ γρήγορα, έτσι μερικές φορές μέσα σε 2 μέρες η φωλιά μπορεί αν είναι έτοιμη.

Για να αρχίζει η διαδικασία της αναπαραγωγής, η διάρκεια της ημέρας πρέπει να μην είναι λιγότερη από 12 – 14 ώρες.

Μια ένδειξη ότι το ζευγάρι σας είναι έτοιμο για αναπαραγωγή, είναι τα συχνά τραγούδια του αρσενικού. Καμιά φορά μπορείτε να το δείτε να χορεύει μπροστά στο θηλυκό κρατώντας στο ράμφος του ένα χορταράκι.

Όλα τα είδη των Parrotfinch ξεχωρίζουν για τον ειδικό τρόπο ζευγαρώματός τους. Σε αυτά τα πουλιά το ζευγάρωμα γίνεται με φαινομενικά βίαιο και απότομο τρόπο, χωρίς την ορατή συμφωνία του θηλυκού.

Η διαδικασία γίνεται ως έξης: το αρσενικό αρχίζει να κυνηγάει το θηλυκό σε όλο το κλουβί. Όταν θα το κουράσει, και το φτάνει, το πιάνει με το ράμφος του στα πούπουλα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Μετά από μερικές, καμιά φορά, βίαιες προσπάθειες, το θηλυκό δεν μπορεί να φύγει και τα πουλιά ζευγαρώνουν. Έτσι τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί πολλά θηλυκά πουλιά δεν έχουν φτερά στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους.

Σημαντικό είναι, να απομακρύνετε τα άλλα αρσενικά πουλιά αυτού του είδους από το κλουβί, επειδή θα κυνηγούν το θηλυκό και θα το κουράσουν πολύ, ενώ θα ενοχλούν το ένα το άλλο και ως το αποτέλεσμα θα είναι πολλά άσπορα αυγά, επειδή η πολύπλοκη διαδικασία ζευγαρώματος δεν έγινε με επιτυχία.

Αν στο κλουβί εκείνη τη στιγμή βρίσκονται και άλλα πουλιά, τότε το ζευγάρι θα γίνεται πολύ επιθετικό προς τους στους γείτονες.

Το θηλυκό γεννάει 3-6 λευκά αυγά, τα οποία κλωσούν και το αρσενικό και το θηλυκό εναλλάξ για 13-14 μέρες περίπου. Την ημέρα πιο συχνά κλωσάει το θηλυκό και την νύκτα στη φωλιά κοιμούνται κι οι δυο γονείς.

Όπως και στα Gouldians έτσι και οι νεοσσοί των Parrot finche έχουν στα πλαϊνά του ράμφους τους φωσφορίζοντα σημάδια, για να μπορούν να ταΐζονται από τους γονείς τους και την νύχτα. Τα Parrot finches κρατούν τις φωλιές τους σχετικά καθαρές.

Οι νεοσσοί αφήνουν τη φωλιά σε 3 εβδομάδες περίπου και τρέφονται από τους γονείς τους για ακόμα 3-4 εβδομάδες.

Θεωρούνται ώριμα προς αναπαραγωγή από την ηλικία των 6-9 μηνών, όμως σε μικτά aviary συχνά ζευγαρώνουν σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 3-4 μηνών που το οποίο είναι πολύ επικίνδυνο για τα θηλυκά και συνήθως οι πρώτες γέννες αυτές δεν έχουν σωστή απόδοση.

Για να το αποφύγουμε αυτό, προτείνουμε να κρατάτε χωριστά τα αρσενικά και θηλυκά πουλιά μέχρι να κλείσουν τους 6-9 μήνες τουλάχιστον.Μπορούν να αναπαράγονται με επιτυχία μέχρι τα 4 χρόνια τους.Συνήθως δεν έχουν πρόβλημα ανατροφής μικρών και μπορούν να τα αναθρέψουν μόνα τους μέχρι και 3 γέννες συνεχόμενα.

Γενικά θεωρούνται καλοί και στοργικοί γονείς και σπάνια θα χρειαστεί η βοήθεια των κοινωνικών σπίνων για να αναλάβουν τους νεοσσούς. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα Parrotfinches χρησιμοποιούνται με επιτυχία ως θετοί γονείς.

Erythrura Prasina Pin-Tailed P F

Erythrura Psittacea Red-Throated P F Red-Faced P F

Είναι μικρόσωμα γύρω στα 12 εκατοστά με ειρηνική συμπεριφορά. Στα θηλυκά, η κόκκινη προσωπίδα έχει μικρότερη έκταση και έχει πιο ωχρό χρώμα φτερώματος, χωρίς την κόκκινη ουρά. Εκείνο που ξεχωρίζει τα δύο γένη είναι το πιο βαθύ, μελωδικό και έντονο τραγούδι του αρσενικού σε σχέση με το θηλυκό. Μέσα από επιλεκτικές διασταυρώσεις έχουν επιτευχθεί χρωματικές παραλλαγές, οι οποίες παρουσιάζουν ποικιλοχρωμία στο φτέρωμα και διαφορετικό χρωματισμό στο ράμφος.

Erythrura Tricolor Forbes P F Tricolored P F

Erythrura Trichroa Blue-Faced P F
Έχει μέγεθος μέχρι 13 εκατοστά, με 3 βασικά χρώματα που του δίνουν και την ονομασία Τρίχρωμος παπαγάλος σπίνος. Είναι μονομορφικό είδος σπίνου. Τα θηλυκά έχουν ελαφρώς πιο αχνή γαλάζια μάσκα και πιο θαμπό πράσινο χρώμα, αλλά μπορούν να ξεχωρίσουν από το κελάηδημα, μιας και του αρσενικού είναι πιο βαθύ και διαπεραστικό. Μια γνωστή μετάλλαξη του είδους, είναι το λουτίνο, που χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι το κίτρινο φτέρωμα, το λευκό πρόσωπο και η κόκκινη ουρά.

Περιγραφή: 

Υπάρχουν περίπου 10 υποείδη BFPF που διαφέρουν μεταξύ τους ελάχιστα. Συνήθως η διαφορά είναι στο μέγεθος και στην ένταση χρώματος της μάσκας. Σε μερικά υποείδη το κάτω μέρος του σώματός τους δεν είναι όλο πράσινο όπως και η πλάτη, αλλά το πράσινο είναι πιο ανοικτού χρώματος και κιτρινίζει.

Erythrura trichroa modesta
Erythrura trichroa eichhrni
Erythrura trichroa cyanofrons
Erythrura trichroa klara
Erythrura trichroa peleweniss
Erythrura trichroa pinainae
Erythrura trichroa sanfordi
Erythrura trichroa sigillifera
Erythrura trichroa trichroa
Erythrura trichroa woodfordi

Erythrura Cyaneovirens Red-Headed P F Short-Tailed P F

Erythrura Pealii Fiji P F Peale Parrot Finch

Περιγραφή: 

Erythrura Hyperythra Tawny-Breasted P F Bamboo P F

Περιγραφή: 

Erythrura Kleinschmidti Pink-Billed P F

Περιγραφή: 

Erythrura Regia Royal P F

Περιγραφή: 

Erythrura Papuana Papuan P F

Περιγραφή: 

Erythrura Viridifacies Green-Faced P F Manila P F

Περιγραφή: 

Erythrura Coloria Red-Eared P F Mindanao P F

ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ:
Pied, Seagreen, Blue, Cinnamon, Lutino

Υβρίδια Red Throat x Blue Face Parrotfinch